I'm coming Home!!

Om maar met de deur in huis te vallen; over zo'n 18 uur ben ik thuis! Erg fijn om weer naar huis te gaan, maar helaas een week eerder dan verwacht. Gister kregen we te horen dat Tims opa is overleden, reden om onze reis een weekje te verkorten en naar huis te gaan. Uiteraard niet zonder nog een laatste blog met mijn ervaringen van India.

Conclusie van India: VIEHIESS!!
Dat was iig de conclusie van de eerste paar dagen... Wat is Delhi een vieze stad, en een temperatuur van 40 graden maakt de geur er niet beter op. Je loopt echt tegen een muur van warmte op als je naar buiten gaat, bizar om mee te maken. Verder liggen er overal vieze zwerfhonden en enorm arme mensen en kinderen.... Best heftig om te zien en dit viel me soms best zwaar. Zeker in de hitte kan je dat soort dingen moeilijker hebben.
Tim en ik waste 's middags onze kleren onder de douche en als we weer naar buiten gingen deden we natte kleren aan, die een beetje verkoeling gaven maar na een kwartiertje ook weer kurkdroog waren... Oftewel; veel in de airco-kamer vertoeven en snel naar een andere stad!

Helaas nog even in de hitte want we wilden niet door India rezien zonder de Taj Mahal te zien. Deze is echt enorm mooi!!!!! Dit had ik zeker niet willen missen en was al de hitte en het reizen waard..
Dat reizen was trouwens ook een hele ervaring.. Met 40 graden in een trein die megavol zit, waar overal mensen liggen en zitten en slapen op de bagagerekken.. Gelukkig wel gemerkt hoe lief indiers kunnen zijn. Een man gebaarde naar een andere man dat hij op moest staan om mij een plaats te geven, en zelf schoof hij op zodat Tim ook kon zitten. Alsnog zaten we met z'n 7en op een bank voor 4 personen.. wat niet heel comfortabel was.

Verder zijn we snel naar het Noorden getrokken, waar het zo'n 25/30 graden is overdag, prima vertoeven dus! Lekker in de bergen zijn, wandelen, dorpjes bekijken en vooral lekker genieten. Met als hoogtepuntje het PARAGLIDEN! Wie had dat van mij verwacht??? Echt enorm leuk om in de lucht in een lekker stoeltje te hangen. Daarna naar Mc Leod Ganj, waar de Dalai Lama woont. Lekker tussen de monnikjes, en zelfs een glimp opgevangen van de Dalai Lama! Wat een hele verrassing was, aangezien wij hadden gehoord dat ie in Duitsland zou zitten..

Nu dus weer terug in Delhi, om weer naar Nederland te gaan. Dankzij een hele lieve vader van Tim hebben we een directe vlucht. Vanavond vliegen we om 0:50, deze tijd, dan komen we morgenvroeg om 5:45 Nederlandse tijd aan.

Bedankt iedereen voor het volgen van mijn blog en de leuke reacties, ik heb er enorm om gelachen. En; TOT SNEL!!!!!

Byee Miss!!!

Help! Morgen moet ik Nepal verlaten en laat ik nou echt niet weg willen...... Wat heb ik een onwijs vette, leuke, mooie, leerzame, aparte en gezellige tijd gehad hier. Maaar buiten dat kijk ik er ook naar uit Tim weer te zien, India te verkennen en daarna lekker naar huis te gaan en thuis zijn.

Nog even een verhaaltje over de laatste weken, al zijn ze voorbij gevlogen en weet ik amper meer wat ik nog gedaan heb!
Vorig verhaal ben ik gestopt bij de banda's (vanwege deadline voor het afhebben vande grondwet). Helaas stopte de banda's daar niet. Het leek hier evenecht uit de hand te lopen met die mafketels. Ik ben 2x naar m'n schooltje gegaan (die verder dicht was). Aangezien gemotoriseerd verkeer verbodenwas waren de straten leeg! Dat is ook wel eens lekker fietsen. Enige nadeel is dat bij elk groot kruispunt gedemonstreert werdt en ze niet willen dat je fietst, wat neerkomt op 50m lopen en dan weer opstappen. Leek allemaal erg gemoedelijk en er wordt veel gelachen. Helaas was dat niet altijd en overal zo. Een paar dagen later was er geen banda aangekondigt, maar een groep van 20 besloot dat zij die wel gingen houden. Waarna we zagen hoe een man op een motor in elkaar geslagen werd... Terwijl in heel de stad gewoon voertuigen reden. Die nepalezen af en toe... Achteraf bleek het bij ons mee te vallen, de berichten en fotos op inet van de rest van het land waren best heftig. Na al deze chaos besloot de regering er mee te stoppen en was er weer rust. We konden eindelijk weer ongestoord werken, eten kopen en winkelen!! :)

Na al deze banda's konden we eindelijk weer met de bus en naar Bharabise. Heerlijk een weekendje weg, geregelt door de vrijwilligersorganisatie (Cross Borders). Met een o-zo-comfortabele bus een ritje gemaakt van ruim 5 uur (normaal 3uur). Oa door een enorm slome chauffeur (waar sommige juist blij mee waren ;)), en een klapband. Na deze enorm fijne en hete rit kwamen we aan in ons guesthouse. En we hebben de eerste 10min. en eigenlijk de rest van de dag en nacht maar één ding gezegt; 'het is hier zóóó vies'. Een lekker frisse douche stelden we even uit. Ergste aan dit verhaal is dat dit het beste guesthouse van de stad bleek te zijn.... De dag erna gingen we gelukkig verder. Daphne ging bungeejumpen... Het kijken was spannend genoeg en bezorgde me genoeg buikpijn... Maar enorm gaaf om te zien. Daarna een dagje relaxen, ditmaal in een enorm leuk resort met ingerichte tenten. Dat was even genieten na de kakkerlakken, vieze lakens en meest vieze wc ooit. Na een heerlijke dag kaarten, zwemmen in een vijver en lezen was het tijd om te gaan raften. De enorm rustige rivier werd erg spannend gemaakt door de raftmaster waardoor het een nog niet echt spannende maar toch enorm gezellige dag op het water werd.

Verder heb ik het enorm naar m'n zin gehadop me werk. Al frustreerde de kinderen me af en toe zo erg dat ik bijna met me hoofd tegen de muurheb staan bonken en heb ik één klasje opgegeven. Ik heb staan dansen voor de klas, nederlands gepraat en gezongen. Hoewel dit wel aanraders zijn, ze zijn gegarandeert even stil. Gelukkig wordt dit afgewisselt met enorm leuke klassen! Zo heb ik een klas de macarena geleert, speel ik levend memory met ze en vragen ze me vanalles over nederland zoals 'hoeveel tempels zijn er in Nederland?' maar leer ik ze ook over de werking van het oog, over cellen en heb ik zelfs Nepalees gegeven. Gister heb ik afscheid genomen van de kinderen, de leerkrachten en Sunita (directrice) en Rabin (directeur). Het was echt een enorm leuke dag, waarin ik met alle klassen heb geknutstelt, hun favoriete spellen heb gespeelt en wat heb afgedanst en gezongen. Van de kinderen kreeg ik tekeningen en bloemen. Van de leerkrachten kreeg ik te horen dat ik ze nooit moest vergeten en dat ik altijd welkom was om terug te komen. Daarna kreeg ik van de zoon van de directeur een bloemenkrans namens alle leerlingen van de school, van de directrice een krans namens alle leerkrachten en van de dircteur een krans namens de directie, oftewel hemzelf. Uiteraard had ik ook wat cadeautjes voor hen, oa een fotolijst met een foto van mij met het gezin, en speelgoed voor de kinderen die in de school wonen.

Dan de donaties. Alle sponsoren hebben als t goed is al een mailtje van me gehad! Echt enorm bedankt.Dit is wat ik allemaal heb kunnen doen;

- Sarmila heeft voor het hele schooljaar boeken gekregen omdat haar ouders ze niet konden betalen
- Er is buiten een grote prullenbak gekomen en de kinderen wordt geleert daar spullen in te gooien ipv op de grond wat hier heel normaal is. Ook staat er nu in elk lokaal een kleine prullenbak.
- Ik heb een aantal lokalen opgevrolijkt. Ik heb voor de jongste klassen schilderijen gemaakt en opgehangen, leerzame posters opgehangen en de klasnamen op de deur gehangen.
- ik heb knutselspullen gekocht zoals prit, scharen, krijtjes, stiften, potloden en gekleurd papier, die de leerkrachten kunnen gebruiken in de klas. Ik heb met een aantal klassen al vliegers gemaakt.
- er waren enorm veel banken en deuren kapot die we allemaal hebben kunnen laten repareren
- verder heb ik nog een goed bedrag aan de directeur gegeven, wat hoe dan ook goed besteedt gaat worden. Oa aan wc reiniger (ernstig nodig) en van een aantal ramen moet het glas vervangen of uberhaupt geplaatst worden, wat wel handig is voordat het regenseizoen komt...

Vanavondis het tijd voor mijn o-zo-geheime afscheidfeestje en morgen wordt ik door de directeur naar het vliegveld gebracht.... Op naar India en TIM!!! :)

Is it Banda today??

Good morning teacher!

'Good morning teacher!'
'Good morning class, sit down please :)'
'Thank you teacher!!'

De eerste twee werkweken zitten erop en inmiddels ben ik al een echte Lotte Mam / Miss / Teacher. Enorm leuk!!!!

De eerste dagen waren wel en hoop nieuwe ervaringen... Ik moest voor het eerst fietsen door Kathmandu. Had je me dat een maand geleden verteld had ik gezegd dat dat gelijk stond aan zelfmoord en ik nog niet dood wilde... Maar ik heb het overleefd en fiesten hier is eigenlijk best leuk. Heerlijk door de chaos en de koeien elke dag naar je werk!

Dan de werkplek... Een boardingschool met 200 nepalese kindern van ongeveer 2 tot 16 jaar. De meeste kinderen betalen voor het onderwijs, maar een aantal hoeven niet te betalen omdat ze dat simpelweg niet kunnen, en er wonen 10 (enorm lieve) kinderen in de school, omdat die in hun eigen dorp geen onderwijs kunnen volgen. Daarnaast zijn er kinderen die elke dag bijna 10km moetn lopen om bij de school te komen.. En dat 6 dagen in de week! Maar zo hebben ze wel onderwijs.

Ik schrok enorm toen k de school zag, wat een armoede... De bovenste verdieping is niet gestuukt en geschildert. De bankjes vallen bijna uit elkaar en de duern vallen er bijna uit... Ook zijn sommige lokalen erg donker.

Op de school werd ik opgevangen door de directeur, die ook mijn contactpersoon is. Een hele aardige, goede man! Hij heeft 't beste voor met de school en de kinderen en zit vol goede ideeen. Helaas is het geen goede zakenman en neemt ie meer opzich dan zijn portemonnee aankan... En zijn de ideeen niet altijd even goed uitgedacht. Zo hebben we 2 dagen lunch gemaakt voor de kinderen, zij moesten dan elk 50 rupee (50 eurocent) betalen. De opbrengst ging naar de community, die de weg naar de school ging aanpakken. De lieve man heeft echter alle lunch uit eigen zak betaald en de totale opbrengst aan de community gegeven ipv enkel de winst... Hij is wel erg aardig en zegt dat ik me daar net als thuis moet voelen en daar zorgt ie ook voor. Hij waardeert al mijn inbreng en wil overal mijn mening over.

In eerste instantie was het plan dat ik twee uur per dag les zou geven om de leerkrachten te ontzien en verder zwakke leerlingen bijles te geven. Tot nu toe komt er bijna elke dag wel wat tussen.. Zo heb ik de 'bibliotheek' geherorganiseert en 3 dagen alle lessen overgenomen van afwezige leerkrachten. Wat enorm leerzaam was.... Onderwijs staat hier gelijk aan de lerares naschreeuwen en de kinderen schrijven alles van elkaar over, waardoor je maar 1 schrift hoeft na te kijken, ze hebben toch allemaal het zelfde. De kinderen lijken erg slim ze kunnen alles napraten en naschrijven, maar zodra je eigen inbreng van ze vraagt snappen ze er niks van. Bingo spelen met ze was een hele uitdaging, waarom moesten ze niet allemaal dezelfde cijfers opschrijven, en er maar 4 kiezen voordat het spel kon beginnen??! Uiteindelijk maakt het enthousiasme van de kinderen (toen ze het eenmaal snapte) het de moeite waard. En nu roepen ze elke dag BINGOO!! als de les begint.

Het lesgeven is enorm leuk en leerzaam maar soms ook erg moeilijk. De jongste kinderen blijven maar nepalees tegen me praten en verder zijn de kinderen soms erg onrespectvol, ze vechten schreeuwen en springen letterlijk op de tafel. Ik heb een klasje dat total niet naar me wil luisteren. De trucjes die ik normaal gebruik slaan hier niet echt aan... verder is het lastig dat ik ze niet in hun eigen taal kan aanspreken. Op dit moment is dit klasje even mijn grootste uitdaging...

Naast het werken vermaken we ons prima in ons appartement. Ik voel me inmiddels geen toersit meer nu we hier echt wonen, koken en werken. We houden vrijdagmiddagborrels, filmavondjes en tijdens de power-cutavondjes vluchten we vaak de stad.

Ennnnn ik heb een echte kurta laten maken, een nepalese broek met en soort tuniekje. Enorm leuk om de stofjes te kiezen, alle maten te laten opmeten en maar te hopen dat het goedkomt.. Gelukkig zit ie goed en ben ik er helemaal blij mee :) Benieuwd wat jullie ervan vinden!

Alles goed hier dus!! Hoop in Nederland ook. Hoorde dat het kabinet gevallen is.... Dat wordt duimen dat ik nu toch nog stufi krijg tijdens mijn master.

Morgen is het koninginnedag. Veel plezier allemaal!!! Hier wordt ook een feestje voor ons georganiserd door het consulaat. Er is en vrijmarkt en we kunnen lekker bitterballen en kaasblokjes eten!! Wat en feest wordt dat.

Ps. de foto's willen weer niet lukken... Dat komt binnenkort (hoop ik, want ze zijn eigenlijk onmisbaar voor een goed beeld van de school!!)

Happy New Year!

Introductietijd voor het vrijwilligerswerk! Tien dagen om het land, de culuur en de andere vrijwilligers te leren kennen. De eerste twee had ik de afgelopen weken ook al redelijk goed lern kennen.. Maar de groep beviel direct goed. Na een weekje redelijk alleen te zijn geweest leuk weer wat mensen om me heen te hebben. We begonnen met nepalese les en les in lesgeven. Het nepalees lijkt onmogelijk te leren maar het eerste liedje en de eerste zinnen zitten er in. Vooral 'chahidaina!!', I dont need, hebben we veel geoefent op straat. Bij de meeste verkopertjes helpt het. Bij een riksha niet, waarna Merel sarcastisch zei 'yes, all seven of us want to get in your riksha please!' Die man blij en wij hem nog 5min. achter ons aan... We houden het maar bij chahidaina.

Daarna op naar Chitwan National Park. Hier zijn we meerdere keren de jungle in gegaan, te voet, per jeep en per olifant. Vooral met de jeep was een heel avontuur.... We zijn twee neushoorns tegengekomen (erg gaaf!), een paar apen, een handjevol pauwen en wat wilde zwijnen. Verder zagen we een verse tijgerafdruk. Nadat we gehoord hadden dat er die ochtend in het park een local was opgegeten (nouja, vermoord) door een tijger waren we blij dat het bij een afdruk bleef. Halverwege de tocht begon het verdacht donker te worden, en niet veel later zaten we redelijk doorweekt in de jeep. Nadat we dachten dat het niet veel erger kon kwamen mega-hagelstenen en wat takken naar beneden wat veel geschreeuw opleverde.. Ook de onweer bleek recht boven ons te hangen. Enorm verkleumt kwamen we bij de jeepstop aan, waar vandaan we nog een rivier moesten oversteken. Dit zagen we alleen niet echt zitten door de onweer... Een nepalese gids die alleen maar lacht wanneer we 'what to do?!' vragen helpt dan ook niet echt. Na 5 min. schuilen onder een zeil met meer gaten dan zeil toch gegaan. De bootman was gevlucht, dus twee helden hebben gezwommen om de kano te halen en ons in de ondergelopen kano naar de overkant geholpen.. Na een sprintje door een straat vol modder waar daarvoor nog verschillende soorten poep (incl. olifanten..) lagen, kwamen we verkleumt en doorweekt aan bij het resort. Weer wat overleefd!

Verder was de olifantensafari geniaal. Heerlijk met z'n vieren in een oncomfortabel bakje twee uur op een olifant hobbelen. Ons gelach, geklets en gegil werden niet echt gewaardeerd.. Maar wat wil je als je iemand met hoogtevrees en een ander met een spinnenfobie op een giga olifant door een jungle stuurt.. Om de andere toeristen tevreden te stellen koos onze olifantenman voor de alternatieve route, regelrecht de bosjes in. Dit hielp niet echt tegen ons gegil ;) Verder kwamen we onderweg een kip tegen. Aan de reactie van de olifantenman toch wel een hoogtepuntje, wanneer zie je nou een wilde kip? We besloten maar lekker enthousiast te reageren, was het mannetje ook weer blij. Uiteindelijk nog een neushoorn in de rivier gezien, waar wij met onze olifant op een paar meter afstand door het water langsaf banjerde. Erg gaaf!

Dan een van de leukste dingen! Olifant wassen. Met zn 3en op een olifant klimmen, waarna die water over ons ging sproeien. Als ie daar klaar mee was liet ie zich gewoon omvallen, waardoor wij de rivier in gemikt werden. Erg leuke ervaring :)

Na deze 3dagen was het tijd om naar Pokhara te gaan (alweer). Na een vroege wekker (half 5) naar Sarangkot gegaan voor de sunrise. Met de annapurna en the fishtail op de achtergrond een erg mooie zonsopgang gezien. En we waren very lucky want buiten die ochtend was er weinig helder weer.. Daarna een mooie wandeling door de village gemaakt, waar de lokale kinderen erg leuk waren. Een kindje bleef naar Wendy wijzen en nepalees praten, bleek het kindje te zeggen; she is soo white, she is soo white!!

Verder veel gerelaxt. We hadden rond 5en vaak onweer en regen dus dat was jammer. Maar ook dat heeft z'n voordelen, In de stromende regen, onder een paraplu schuilend en naar het hotel lopend hoorde we fluisterend vanuit een shop; 'rain discount?!'. Niet te geloven wat voor kortingen ze hier verzinnen, al is dit tot nu toe mijn favoriet. De discpunt hebben we maar even afgeslagen.

Terug in Kathmandu konden we eindelijk naar ons appartement! Hier breng ik de komende twee maanden door met drie andere vrijwilligers. Een groot, relaxt appartement, maar we hadden een flinke dag nodig om te boenen... Nu heerlijk gesetteld en eindelijk al me spullen uitgepakt. Doordat we 12april nieuwjaar hadden konden we deze week nog niet werken maar we starten maandag! Wat niet verkeerd uitkwam want Tim is in town :)

Dat nieuwjaar was nog een hele ervaring. Het is voor Tim en mij het derde nieuwjaar, na Nederland en Mongolie. Het is hier 2069 geworden, ze zijn onze tijd dus ver vooruit... (al zou je dat niet altijd zeggen..) Het nieuwjaar verliep volkomen ala Nepal. Rond tien voor 12 riepen ze om dat we nog n kwartier hadden. Vervolgens zei die rond vijf over 12, nog 1 min. En rond 00.10 hoorde we een vaag 10... 9... 8... door een microfoon murmelen, waardoor wij ipv happy new year roepen alleen enorm hard konden lachen. Nieuwjaarsdag zijn we naar Bhaktapur gegaan. Daar hebben ze al een week lang een tempel op houten wielen door de stad getrokken. Vandaag werd er een houten stam van 25m, onder luid gejoel omhoog gehezen. Hier hebben we zo'n anderhalf uur naar gekeken, dit gaat niet heeeel soepel namelijk en is ook nog eens levensgevaarlijk... Maar wel enorm leuk om dat te zien, hier zeggen filmpjes meer dan duizend woorden of foto's, dit moet je ooit zien.. bizar! s Avonds gooiden ze de stam weer om, zo luiden ze hier het nieuwe jaar in...

Happy new year!

PS: De verhalen worden er niet korter op, maar maak ook zo veel mee.. Het spijt me! Verder iedereen bedankt voor het meelezen, meeleven en reageren, enorm leuk om de reacties te lezen. De fotos komen er vanmiddag op!

Op naar de top!

Namaste!  (groet in nepal, betekend iets als; ik groet het goddelijke in je) Amper twee weken verder maar alweer zoveel gedaan! De (schoon)familie begon ook steeds meer te mailen, feuden, smsen en facebooken dus dacht dat het tijd werd voor een nieuwe blog en fotos. Na mijn vorig verhaal ben ik naar het klooster geweest. Ik zat samen met een Amerikaans en Zwitsers meisje op de kamer. Beide erg gezellig! Vooral het enthousiasme van de amerikaanse deed me goed. Alles was SOOO COOL!, en AWESOME! Verder waren er budhistische teachings, deze werden vertaald in het engels en via de radio te horen. Het ging me wel een beetje diep en heb me vooral vermaakt door rond te kijken, o.a. naar de kleine monniken die vooral niet opletten en na 2uur in slaap vielen. Ook mijn eerste en hopelijk laatste ervaring met yak butter tea gehad... Dat is echt YAK, en kan ik niemand aanraden.. Daarnaast daar veel gelezen (in t zonnetje) en gewandelt. Na alle rust was het tijd voor wat actie. Na slechte verhalen over te paard het land door bedacht ik dat ik toch echt zelf zou moeten lopen om wat natuur te zien... Op naar een trekking. Met twee nederlandees; chloe (huidige vrijwilliger) en adriaan (cameraman in spe, hier voor een documentaire) en een nepalese gids en porter ben ik 8dagen de bergen in getrokken. Het was best een pittige trekking!! Vooral de eerste dagen waren best zwaar.. O.a. door slecht weer, kou en slippery ice.. We hielden echter lekker veel pauze, oa plaspauzes, adempauzes, staanpauzes, picturepauzes, lunchpauzes.. En waar we het meest naar uitkeken; de snickerpauze. Het hoogste punt van de trek was 4600m. Deze top was niet eenvoudig, we moesten in 1dag 1000m stijgen, terwijl er een enorm sterke koude wind stond. De pauzes hield ik die dag liever voor gezien en we hebben dan ook flink doorgebikkelt. Na de top had ik enorm hoofdpijn, o.a. door de wind, maar ook door de hoogte. Tijd om weer te dalen. Na wat rust en de nodige teentjes rauwe knoflook (ook voor mijn kamergenoot) ging het weer een stuk beter. Tijdens de trekking verder heerlijk nederlands gekletst en veel over nepal geleerd van de gids. Even wat dingen op een rij; - nepalezen eten 2x per dag dal bhat, rijst met pickels, curry en linzensoep. Wanneer je halverwege je bord bent komen ze alles bijscheppen tot je propvol zit - de gast is god, overal eten de toeristen eerst, pas als alle toeristen alles op hebben mogen de gidsen en porters eten. Dit kon soms erg laat worden.. Ook vertelde hij dat als de kamers vol zijn ze in de eetzaal op de grond moeten slapen. Wachten tot alle toeristen naar bed gaan en voor de eerste toerist weer opstaan, dat betekend korte nachten!  - de nepalezen drinken roxy als alcholische drank, het is warm, doorzichtig en smaakt puur naar alcohol.. Maar het is een stuk goedkoper dan wijn en bier. Al zal ik het niet vaker bestellen. - zowel onze gids als porter zijn uitgehuwelijkt, al is het systeem van uithuwelijken iets aan het veranderen, tegenwoordig kunnen bruid en bruidegom elkaar al voor de bruiloft ontmoeten.. Hij vond ons systeem erg raar en wist zeker dat er uit uithuwelijken altijd liefde ontstaat.  - het kastesysteem wordt door de regering ontmoedigt maar vooral in de dorpen is het nog sterk aanwezig. Nepalezen zijn gastvrij en zullen lagere kaste meestal wel binnenlaten, maar zodra ze wegzijn moet heel het huis gereinigt worden.  - wanneer men even geen oplossing weet is het gezegde; "what to do, kathmandu". En dat wordt vaak gebruikt ;) Verder is hier niet genoeg stroom voor heel de stad, in de hoofstad is er per gebied een schema wanneer er wel en geen stroom is, ze sluiten dan dagdelen de stroom daar af. Veel hotels en restaurant hebben dan 'noodstroom' zodat er wel licht is, maar vaak moet je je met je hoofdlampje of zaklamp redden.  Gister ben ik in pokhara aangekomen, 200km van kathmandu, maar dat betekend hier een busrit van 8uur!! Het ligt aan een groot meer en is erg mooi. Hier hoop ik me de komende dagen te vermaken. Vrijdag weer naar kathmandu, dan start de intro van het vrijwilligerswerk. 

De eerste indrukken van Nepal

We zijn er: Nepal! 1 maart zijn we aangekomen. Opgehaald door Henk van Cross borders en samen een taxi genomen.. Al bleek het niet eenvoudig het guesthpuse te vinden. De taxi stopte zo'n 10x omde weg te vragen aan 'zn vrienden'. En na 3x tevergeefs het hotel te bellen en te beweren dat t nr niet bestond heeft Henk ons gered door zelf te bellen, en het nr opeens toch wel bleek te bestaan.. Welkom in Nepal ;) Dan Kathmandu.. We zaten in het drukke toeristische Thamel. De eerste ervaringen buiten waren nogal overweldigend. Ik kon geen twee meter lopen zonder een; "reiksha?, taxi?, trekking?, tigerbalm?" te horen. Daarbij moest je ook nog uitkijken dat je niet aangereden werd door een motor,nscooter, fietser, reiksha of taxi, en dat je niet van een stoepje of in een gat in de weg viel. En tussen dit allesdoor wilde ik per se zomerkleren kopen, wat niet meeviel met al die hippykleren en verkopers die je lastigvallen als je rustig iets wil bekijken. Al met al was ik best overdonderd en voelde ik me niet direct op me gemak. Maar alles went (behalve een.. ;) ).. En een dag later liep ik ontspannen door de straat, voertuigen en verkopertjes ontwijkend en begon ik zelfs te onderhandelen en heb ik een wijde broek gekocht.. Verder zijn er al wat uitstapjes geweest, naar durbar square, naar de mooie en leuke monkey temple en naar patan. Vanuit patan zijn we naar harisiddi gelopen omnHoli te vieren bij Lacchu, de jongen uit t vliegtuig. Helaas kregen we lacchu niet te pakken en hebben we ons met zn 2en moeten vermaken. Wat geen probleem was tijdens de prachtige wandeling. In harisiddi komen niet vaak toeristen waardoor wij alle aandacht kregen... Met holi wordt de lente gevierd en de komst van de moesson herdacht (even simpel gezegd).en het is eigenlijk een watergevecht met heel het land. Je gooit(gekleurd) water en poeder over elkaar en roept; HAPPY HOLI!!! Een hele ervaring... Helaas maar een paar fotos aangezien met een camera rondlopen niet echt veilig is. Toen was het al bijna tijs om afscheid te nemen van Tim... Dit viel niet mee helaas. Het was heerlijk om samen te reizen en ik vond het toch wel spannend om alleen verder te gaan. Gisterochtend is ie gegaan. Ik heb me spullen ook gepakt en ben eerst naar Bharat gegaan, bij hem ga ik waarschijnlijk een trekking boeken samen met een nederlands meisje dat nu vrijwilligerswerk aan het doen is. We vertrekken dan volgende week voor 8dagen. Maargoed ik alleen in kathmandu stond natuurlijk gelijk aan verdwalen. Wat dit keer niet helemaal mn eige schuld was.. Het hotel had een verkeerde straat aangewezen... Toen ook gemerkt dat nepalezen je niet willen teleurstelle en ze je altijd een kant op sturen als jede weg vraagt, ook al hebben ze geen idee... Al met al kwam ik dus iets te laat. Daarna naar een hindoestische tempel gelopen aan de bagmati rivier. Hier vinde ook hindoeistische crematies plaats, de rivier is een heilige rivier voor hen. De crematies zijn gewoon te zien voor toeristen.. Wat toch wel apart is.. Naast een meisje zittende het aanschouwd. En na een;"where are you from" erachter gekomen dat ze ook nederlands was. Heerlijk even nederlands te kunnen kletsen en deze ervaring toch met iemand te kunnen delen. We zijn daarna samen nasr het boedhistische bodnath gelopen. Erg mooi! Zei nam later de taxi terug naar katmandu. Ik ben nog hier. Vandaag meteen een bijzondere dag te pakken. Als ik het goed begrepen heb herdenken ze op 10maart de volksopstand van tibetanen tegen de chinezen. Aangezien de nepalese regering aan de chinese kant staat tegenwoordig wordt deze herdenking/demonstraties flink de kop in gedrukt... Best apart om te zien en best beangstigend, er loopt hier zoveel (ME uitziende) politie rond. Maar toeristen staan hier buiten en laten ze met rust heb ik melaten vertellen. Verder is het hier heerlijk vertoeven, en ga ikmorgen nog een kloosterbezoeken waar ik misschien ook een paar nachten ga verblijven.

Beijing

Vanuit Nepal een verhaal over het mooie en gezellige Beijing. Onze laatste stuk treinreis beviel erg goed. We zaten met een gezellig frans echtpaar. De grensovergangen vielen dit keer erg mee! Terwijl we juist hadden verwacht dat de chinese controle het strengst zou zijn... Al controleerde ze de pasfoto wel goed, en moest ik opstaan, vervolgens m'n bril afdoen en vroegen ze me vriendelijk of ik even kon glimlachen. Dan beijing. Voor het eerst geen transfer en moesten we toch echt zelf uitzoeken hoe we bij het hotel kwamen... Dit ging nog best goed, maar de tas dragen was een ander verhaal... Mijn rug begon na zo'n 20meter al te zeuren, en vervolgens begon ik natuurlijk ook te zeuren... Een lief vriendje heeft toen de bikkel gespeelt en de twee grote tassen gedragen. De handbagage tas was net licht genoeg voor mij :) We zaten in een erg gezellig hutong-straatje in een leuk hotel waar ze (overdreven) aardig waren;als we binnenkwamen stonden ze altijd op met een "welcome back!!". Het viel ons sowieso op dat de chinezen erg aardig en gezellig waren. Ook met temperaturen net boven nul wordt er veel op straat geleefd, ze schieten een soort shuttle over, spelen een bordspel en elke avond kwamen er op een plein ruim 50 man bij elkaar om te dansen, steeds dezelfde dans, maar elke keer op andere muziek. Echt enorm leuk om te zien! De chinees als toerist is een ander verhaal... Tijdens onze uitstapjes (verboden stad, chinese muur, beijing zoo en olympic park) bleek dat deze chinezen echt hysterisch kunnen doen. Zo waren we panda's aan het kijken, we stonde vooraan, en toen de panda begon te bewegen (ook best speciaal, ze slapen 20uur per dag denk ik) begonnen alle chinezen te gillen en te duwen. Echt bizar. De chinese muur was ook een hele belevenis. Na opgezocht te hebben welke bus we waar moesten hebben op pad gegaan. Daar zagen we de bus steeds over de grote weg rijden, maar waar ze vandaan kwamen was een raadsel... Na veel gezoek opgegeven en naar het, enigszins aan het vervallen maar wel indrukwekkend, olympisch park gegaan. Eenmaal in het hotel erachter gekomen dat we helemaal de verkeerde metro halte genomen hadden.. En idd, na de goede metro genomen te hebben was het zo gevonden. Zo hebben we een dag later alsnog de muur beklommen! Vreemd is dan weer dat alle chinezen een kant van de muur opgaat en de andere kant totaal verlaten is... Zo hebben we iig rustig kunnen wandelen! Dan was het tijd om china te verlaten. Na een ietwat vertraagde vlucht in kunming aangekomen. Daar moesten we helaas de nacht overbruggen voor de volgende vlucht. Na eerst overal weggestuurd te zijn geworden zijn we onder een doek en over een schot geklommen om bij een soort cafeetje te komen waar banken stonden waar al meer mensen lagen te slapen. Nadat de security langs was gelopen zonder iets te zeggen overtuigd dat dit echt geen probleem was. Zo heb ik nog heerlijk wat uren kunnen slaoen op t vliegveld. De vlucht naar kathmandu was ook te laat. Maar we hebbenonderweg een hele aardige nepalees ontmoet. Hij heeft ons uitgenodigd een feest, holi, bij hem te komen vieren. Dat gaan we waarschijnlijk doen volgende week. Meer daarover in het volgende verslag, waarin ook de eerste indrukken van nepal zullen komen...