Namaste!  (groet in nepal, betekend iets als; ik groet het goddelijke in je) Amper twee weken verder maar alweer zoveel gedaan! De (schoon)familie begon ook steeds meer te mailen, feuden, smsen en facebooken dus dacht dat het tijd werd voor een nieuwe blog en fotos. Na mijn vorig verhaal ben ik naar het klooster geweest. Ik zat samen met een Amerikaans en Zwitsers meisje op de kamer. Beide erg gezellig! Vooral het enthousiasme van de amerikaanse deed me goed. Alles was SOOO COOL!, en AWESOME! Verder waren er budhistische teachings, deze werden vertaald in het engels en via de radio te horen. Het ging me wel een beetje diep en heb me vooral vermaakt door rond te kijken, o.a. naar de kleine monniken die vooral niet opletten en na 2uur in slaap vielen. Ook mijn eerste en hopelijk laatste ervaring met yak butter tea gehad... Dat is echt YAK, en kan ik niemand aanraden.. Daarnaast daar veel gelezen (in t zonnetje) en gewandelt. Na alle rust was het tijd voor wat actie. Na slechte verhalen over te paard het land door bedacht ik dat ik toch echt zelf zou moeten lopen om wat natuur te zien... Op naar een trekking. Met twee nederlandees; chloe (huidige vrijwilliger) en adriaan (cameraman in spe, hier voor een documentaire) en een nepalese gids en porter ben ik 8dagen de bergen in getrokken. Het was best een pittige trekking!! Vooral de eerste dagen waren best zwaar.. O.a. door slecht weer, kou en slippery ice.. We hielden echter lekker veel pauze, oa plaspauzes, adempauzes, staanpauzes, picturepauzes, lunchpauzes.. En waar we het meest naar uitkeken; de snickerpauze. Het hoogste punt van de trek was 4600m. Deze top was niet eenvoudig, we moesten in 1dag 1000m stijgen, terwijl er een enorm sterke koude wind stond. De pauzes hield ik die dag liever voor gezien en we hebben dan ook flink doorgebikkelt. Na de top had ik enorm hoofdpijn, o.a. door de wind, maar ook door de hoogte. Tijd om weer te dalen. Na wat rust en de nodige teentjes rauwe knoflook (ook voor mijn kamergenoot) ging het weer een stuk beter. Tijdens de trekking verder heerlijk nederlands gekletst en veel over nepal geleerd van de gids. Even wat dingen op een rij; - nepalezen eten 2x per dag dal bhat, rijst met pickels, curry en linzensoep. Wanneer je halverwege je bord bent komen ze alles bijscheppen tot je propvol zit - de gast is god, overal eten de toeristen eerst, pas als alle toeristen alles op hebben mogen de gidsen en porters eten. Dit kon soms erg laat worden.. Ook vertelde hij dat als de kamers vol zijn ze in de eetzaal op de grond moeten slapen. Wachten tot alle toeristen naar bed gaan en voor de eerste toerist weer opstaan, dat betekend korte nachten!  - de nepalezen drinken roxy als alcholische drank, het is warm, doorzichtig en smaakt puur naar alcohol.. Maar het is een stuk goedkoper dan wijn en bier. Al zal ik het niet vaker bestellen. - zowel onze gids als porter zijn uitgehuwelijkt, al is het systeem van uithuwelijken iets aan het veranderen, tegenwoordig kunnen bruid en bruidegom elkaar al voor de bruiloft ontmoeten.. Hij vond ons systeem erg raar en wist zeker dat er uit uithuwelijken altijd liefde ontstaat.  - het kastesysteem wordt door de regering ontmoedigt maar vooral in de dorpen is het nog sterk aanwezig. Nepalezen zijn gastvrij en zullen lagere kaste meestal wel binnenlaten, maar zodra ze wegzijn moet heel het huis gereinigt worden.  - wanneer men even geen oplossing weet is het gezegde; "what to do, kathmandu". En dat wordt vaak gebruikt ;) Verder is hier niet genoeg stroom voor heel de stad, in de hoofstad is er per gebied een schema wanneer er wel en geen stroom is, ze sluiten dan dagdelen de stroom daar af. Veel hotels en restaurant hebben dan 'noodstroom' zodat er wel licht is, maar vaak moet je je met je hoofdlampje of zaklamp redden.  Gister ben ik in pokhara aangekomen, 200km van kathmandu, maar dat betekend hier een busrit van 8uur!! Het ligt aan een groot meer en is erg mooi. Hier hoop ik me de komende dagen te vermaken. Vrijdag weer naar kathmandu, dan start de intro van het vrijwilligerswerk.