Help! Morgen moet ik Nepal verlaten en laat ik nou echt niet weg willen...... Wat heb ik een onwijs vette, leuke, mooie, leerzame, aparte en gezellige tijd gehad hier. Maaar buiten dat kijk ik er ook naar uit Tim weer te zien, India te verkennen en daarna lekker naar huis te gaan en thuis zijn.

Nog even een verhaaltje over de laatste weken, al zijn ze voorbij gevlogen en weet ik amper meer wat ik nog gedaan heb!
Vorig verhaal ben ik gestopt bij de banda's (vanwege deadline voor het afhebben vande grondwet). Helaas stopte de banda's daar niet. Het leek hier evenecht uit de hand te lopen met die mafketels. Ik ben 2x naar m'n schooltje gegaan (die verder dicht was). Aangezien gemotoriseerd verkeer verbodenwas waren de straten leeg! Dat is ook wel eens lekker fietsen. Enige nadeel is dat bij elk groot kruispunt gedemonstreert werdt en ze niet willen dat je fietst, wat neerkomt op 50m lopen en dan weer opstappen. Leek allemaal erg gemoedelijk en er wordt veel gelachen. Helaas was dat niet altijd en overal zo. Een paar dagen later was er geen banda aangekondigt, maar een groep van 20 besloot dat zij die wel gingen houden. Waarna we zagen hoe een man op een motor in elkaar geslagen werd... Terwijl in heel de stad gewoon voertuigen reden. Die nepalezen af en toe... Achteraf bleek het bij ons mee te vallen, de berichten en fotos op inet van de rest van het land waren best heftig. Na al deze chaos besloot de regering er mee te stoppen en was er weer rust. We konden eindelijk weer ongestoord werken, eten kopen en winkelen!! :)

Na al deze banda's konden we eindelijk weer met de bus en naar Bharabise. Heerlijk een weekendje weg, geregelt door de vrijwilligersorganisatie (Cross Borders). Met een o-zo-comfortabele bus een ritje gemaakt van ruim 5 uur (normaal 3uur). Oa door een enorm slome chauffeur (waar sommige juist blij mee waren ;)), en een klapband. Na deze enorm fijne en hete rit kwamen we aan in ons guesthouse. En we hebben de eerste 10min. en eigenlijk de rest van de dag en nacht maar één ding gezegt; 'het is hier zóóó vies'. Een lekker frisse douche stelden we even uit. Ergste aan dit verhaal is dat dit het beste guesthouse van de stad bleek te zijn.... De dag erna gingen we gelukkig verder. Daphne ging bungeejumpen... Het kijken was spannend genoeg en bezorgde me genoeg buikpijn... Maar enorm gaaf om te zien. Daarna een dagje relaxen, ditmaal in een enorm leuk resort met ingerichte tenten. Dat was even genieten na de kakkerlakken, vieze lakens en meest vieze wc ooit. Na een heerlijke dag kaarten, zwemmen in een vijver en lezen was het tijd om te gaan raften. De enorm rustige rivier werd erg spannend gemaakt door de raftmaster waardoor het een nog niet echt spannende maar toch enorm gezellige dag op het water werd.

Verder heb ik het enorm naar m'n zin gehadop me werk. Al frustreerde de kinderen me af en toe zo erg dat ik bijna met me hoofd tegen de muurheb staan bonken en heb ik één klasje opgegeven. Ik heb staan dansen voor de klas, nederlands gepraat en gezongen. Hoewel dit wel aanraders zijn, ze zijn gegarandeert even stil. Gelukkig wordt dit afgewisselt met enorm leuke klassen! Zo heb ik een klas de macarena geleert, speel ik levend memory met ze en vragen ze me vanalles over nederland zoals 'hoeveel tempels zijn er in Nederland?' maar leer ik ze ook over de werking van het oog, over cellen en heb ik zelfs Nepalees gegeven. Gister heb ik afscheid genomen van de kinderen, de leerkrachten en Sunita (directrice) en Rabin (directeur). Het was echt een enorm leuke dag, waarin ik met alle klassen heb geknutstelt, hun favoriete spellen heb gespeelt en wat heb afgedanst en gezongen. Van de kinderen kreeg ik tekeningen en bloemen. Van de leerkrachten kreeg ik te horen dat ik ze nooit moest vergeten en dat ik altijd welkom was om terug te komen. Daarna kreeg ik van de zoon van de directeur een bloemenkrans namens alle leerlingen van de school, van de directrice een krans namens alle leerkrachten en van de dircteur een krans namens de directie, oftewel hemzelf. Uiteraard had ik ook wat cadeautjes voor hen, oa een fotolijst met een foto van mij met het gezin, en speelgoed voor de kinderen die in de school wonen.

Dan de donaties. Alle sponsoren hebben als t goed is al een mailtje van me gehad! Echt enorm bedankt.Dit is wat ik allemaal heb kunnen doen;

- Sarmila heeft voor het hele schooljaar boeken gekregen omdat haar ouders ze niet konden betalen
- Er is buiten een grote prullenbak gekomen en de kinderen wordt geleert daar spullen in te gooien ipv op de grond wat hier heel normaal is. Ook staat er nu in elk lokaal een kleine prullenbak.
- Ik heb een aantal lokalen opgevrolijkt. Ik heb voor de jongste klassen schilderijen gemaakt en opgehangen, leerzame posters opgehangen en de klasnamen op de deur gehangen.
- ik heb knutselspullen gekocht zoals prit, scharen, krijtjes, stiften, potloden en gekleurd papier, die de leerkrachten kunnen gebruiken in de klas. Ik heb met een aantal klassen al vliegers gemaakt.
- er waren enorm veel banken en deuren kapot die we allemaal hebben kunnen laten repareren
- verder heb ik nog een goed bedrag aan de directeur gegeven, wat hoe dan ook goed besteedt gaat worden. Oa aan wc reiniger (ernstig nodig) en van een aantal ramen moet het glas vervangen of uberhaupt geplaatst worden, wat wel handig is voordat het regenseizoen komt...

Vanavondis het tijd voor mijn o-zo-geheime afscheidfeestje en morgen wordt ik door de directeur naar het vliegveld gebracht.... Op naar India en TIM!!! :)